بررسی میانگین dmf در بیماران همودیالیزی

بیان مساله: افزایش سریع تعداد بیمارانی که پیوند کلیه و دیالیز دریافت می کنند، دندانپزشکان را به درک کامل ملاحظات درمانی خاصی که برای این بیماران وجود دارد، ملزم می سازد. هدف: این مطالعه با هدف بررسی میزان dmf در بیماران همودیالیزی شهر تهران در رده سنی 20-12 سال انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، تحلیلی که به صورت مقطعی انجام شد، 50 بیمار کلیوی (27 پسر و 23 دختر) در رده سنی 12 تا 20 سال که برای دیالیز به یکی از بیمارستانهای امام خمینی، مرکز طبی کودکان، فیاض بخش، هفت تیر، اشرفی اصفهانی، لباقی نژاد و هاشمی نژاد مراجعه کرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به معاینات کلینیکی، سوال از بیمار، مشاهده پرونده و سوال از والدین بیمار در پرسشنامه های مربوطه وارد گردید؛ به منظور تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون chi-square استفاده شد. یافته ها: میانگین dmf در افراد مورد مطالعه 2.46 حاصل شد که در مقایسه با افراد نرمال جامعه تفاوت معنی داری را نشان نداد. این شاخص در افراد مورد مطالعه در رابطه با عواملی نظیر جنس، میزان تحصیلات مادر، وضعیت بهداشت دهان و تعداد دفعات مسواک زدن از لحاظ آماری تفاوت معنی داری را نشان نداد؛ همچنین در بررسی حاضر میزان شیوع ژنژیویت شدید 38% و میزان ژنژیویت متوسط 32% حاصل گردید. نتیجه گیری: این مطالعه محدود بر ضرورت استفاده از روشهای مناسب پیشگیری و ارتقای بهبود سطح آگاهی بیماران و والدین را در مورد بهداشت دهان و دندان تاکید می کند.